‘ALS JE DE FOTO OVER DE FINISH MAG DRAGEN, WORDT HET INEENS HEEL ERG STIL’

Het is een iconische foto die tijdens de Roparun in 2021 in Landgraaf door één van de fotografen is gemaakt. Marco van Zeijst, deelnemer van Team 129 – IK LOOP HARD, die met een foto in zijn hand over de finishstreep komt. Een emotioneel moment. “Leo beloofde ons erbij te zijn. Op deze manier was hij er ook een beetje bij.”

De deelnemers van Team 129 leerden elkaar in 2019 kennen. Op een unieke manier. Ze hadden weinig met elkaar gemeen, kenden elkaar niet, maar delen wel één passie: allen zijn zij fan van hardlopen. In een groep op Facebook, met zo’n 23 duizend hardloopfanaten, kwam in 2019 de oproep om met enthousiastelingen in de groep een Roparunteam te vormen. Marco wist gelijk dat hij mee wilde doen. Het lukte de initiatiefnemers om genoeg mensen te vinden en een team te vormen. De eerste Roparun voor de leden van Team 129 was in 2019. Daarna kwam corona.

“Ons team is best uniek. We hebben leden uit Brabant, Overijssel, Gelderland en uit de Randstad”, zegt Marco. “Dat is pittig, maar maakt het ook leuk. We trainen door het hele land en komen daardoor op bijzondere plekken.”

De teamleden kenden elkaar tijdens de eerste keer in 2019 niet. Maar daar kwam al snel verandering in. “We hebben deelname aan sommige trainingen verplicht. Daardoor ontstond er al snel een echte teamspirit.”

In 2020 kon het team, vanwege corona, geen Roparun lopen. Des te groter was de motivatie om deel te nemen aan de editie van 2021 in Landgraaf. “Ons teamlid Leo Meelenhorst zou ook meegaan. Dat wilde hij heel graag en was zijn grote droom. Leo was ziek. Hij leed aan slokdarmkanker. Leo wist dat en wij wisten dat. Toch zou Leo als masseur meegaan. Hij is altijd zo positief gebleven. Echt een hele fijne man, die altijd voor ons klaarstond. We konden bij hem terecht voor advies, tips of als de voeten even gemasseerd moesten worden.”

Toch sloeg in juni 2021 het noodlot toe. Leo was zo ziek en overleefde zijn strijd niet. “Maar toch wilden we dat hij er tijdens de editie in Landgraaf bij was. In overleg met zijn vrouw hebben we een foto ingelijst, die we de hele route mee hebben gedragen”, vertelt Marco van Zeijst. “Ook tijdens de finish. Ik droeg zijn foto over de eindstreep mee in mijn handen. Dat was heel erg heftig. De tranen lopen over je wangen. Als je diegene bent die de foto mag dragen, wordt het heel erg stil. Mijn vrouw Laska, die ook meedoet in ons team, staat naast mij op de foto.”

Er is nog steeds contact tussen de teamleden en de vrouw van Leo. “We overleggen met haar of we deze editie nog iets voor Leo gaan doen.”